Mając przed sobą hospitalizację, powinniśmy wziąć do szpitala kilka najważniejszych przedmiotów. Poniższa lista zawiera absolutne minimum. Zwróć uwagę, że to nie jest tak, że gdy pominiesz któryś punkt, nie zostaniesz przyjęty do oddziału. Nie będzie także tak, że nie zostanie przeprowadzona operacja, która ma Ci uratować życie. Co natomiast może się wydarzyć to:

1. Drastyczne obniżenie jakości Twojego pobytu w szpitalu.
2. Przedłużenie pobytu na oddziale.
3. Odroczenie hospitalizacji, jeżeli nie jest to sprawa życia i śmierci.
4. Niewykonanie pewnych procedur medycznych.
5. I wiele innych, mniej lub bardziej irytujących dla Ciebie lub Twojej rodziny sytuacji.

Co zatem musisz wziąć do szpitala?

1. Dokumentację medyczną.

Załóż teczkę lub segregator z przegrodami na dokumenty. Miej ją przy sobie zawsze, gdy idziesz do lekarza. Co musi zawierać taka teczka? Najlepiej wszystkie dokumenty, które kiedykolwiek Ci wydano. Niekoniecznie muszą to być wyniki badań krwi sprzed 30 lat. Na pewno jednak muszą to być wypisy ze szpitala – wszystkie, a nie tylko te, które dotyczą aktualnej choroby. Noś ze sobą także zaświadczenia od specjalistów, wyniki badań obrazowych, np. USG, TK i MR oraz płytki z tymi badaniami. Pamiętaj także o książeczkach, w których notujesz poziom cukru i wartości ciśnienia tętniczego krwi. Jeżeli zastanawiasz się, czy coś powinieneś wziąć – weź to. Nie zrobisz nikomu krzywdy przynosząc dokument, który się nie przyda. Jeżeli jednak zabraknie czegoś istotnego, ktoś z Twojej rodziny będzie musiał to dowieźć. Gdy mieszkasz w mieście, w którym znajduje się szpital, nie ma problemu – ale co wtedy, gdy przejechaliśmy 100km od naszej miejscowości? Lepiej weź więcej niż mniej.

2. Dokument tożsamości.

To wydaje się oczywiste: w końcu musimy w jakiś sposób poświadczyć, że my to my. I słusznie, przecież inni nie muszą wiedzieć, że Ty to Ty. Tylko widzisz, chociaż istotność tej sprawy może być dla Ciebie oczywista, niekoniecznie będzie taka dla osób starszych, dla Twojej matki lub dziadka. Nie chodzi o to, że osoby starsze wychodzą z założenia, że oni są jedyni tacy na świecie, więc po co poświadczać, że oni to oni. Chodzi o to, że z wiekiem pojawiają się różne choroby. Wiele z nich zakłada ograniczenie świadomości, ale to niekoniecznie musi być przyczyną, dla której zmieniamy swoje postępowanie. Na przykład w chorobie Alzheimera pacjent jest świadomy, jednak z powodu zaburzeń pamięci może nie podejmować świadomych decyzji. Jeżeli do szpitala idzie członek Twojej rodziny, upewnij się, że ma ze sobą wszystkie niezbędne dokumenty osobiste.

3. Skierowanie.

Nie wszystkie przyjęcia do szpitala są w trybie ostrym. Oprócz nich, są także przyjęcia planowe, gdy przyjmuje się pacjenta, który na hospitalizację czekał. Dzieje się tak z wielu powodów. Na przykład wtedy, gdy pacjent ma chromanie przestankowe. Po przejściu 50 metrów boli go noga, więc musi odpocząć. Po przeprowadzeniu diagnostyki okazje się, że ma zwężenie tętnicy doprowadzającej krew do nogi. Z tego powodu taki pacjent ma ustalany termin operacji i jest przyjmowany na zabieg, gdy przyjdzie jego kolej. Inną sytuacją może być niewyrównany poziom cukru u pacjentów z cukrzycą. Pacjent do czasu leczenia się tabletkami oraz włączenia insuliny bazowej może być leczony przez lekarza rodzinnego. Potem powinien trafić do poradni diabetologicznej, a jeżeli poziomu cukru ciągle nie udaje się uregulować – do oddziału diabetologii. Pacjent przyjmowany jest na podstawie ważnego skierowania.

4. Podręczne przedmioty do higieny osobistej.

Przede wszystkim kapcie. Nie filcowe, miękkie i ciepłe, a gumowe, takie jak na plażę czy na basen. Idąc pod prysznic, chcesz móc się umyć bez stawania na posadzce. Pamiętaj, że choć sale szpitalne są myte, nie wiesz, czy pacjent leżący obok nie ma grzybicy stóp. Zasada izolowania się od powierzchni szpitalnych jest jak najbardziej słuszna. O ile personel medyczny jest skrupulatnie sprawdzany z mycia i dezynfekcji rąk, a cały oddział jest rozliczany ze zużycia środka dezynfekcyjnego, o tyle pacjenci i ich rodziny już nie. Zakażenia szpitalne są wpisane w naturę każdego szpitala i nie ma absolutnie żadnej możliwości, by je całkowicie wyeliminować. Można je za to skutecznie ograniczać, przyjmując odpowiednią postawę – także jako pacjent. Oprócz kapci, weź ze sobą przybory toaletowe, czyli mydło, szczoteczkę do zębów, pastę do zębów i inne, z których korzystasz. Pamiętaj także o własnych sztućcach.

5. Odpowiednio dobrany prowiant

W szpitalu mamy zagwarantowane wyżywienie, ale nikt nie powiedział, że oprócz tego nie możemy nic więcej jeść. Ważne jednak jest to, by jeść z głową. Są choroby i sytuacje kliniczne, gdy jedzenie określonych posiłków jest zakazane. Wróćmy do przykładu pacjenta z cukrzycą. Taki pacjent może słusznie uznać, że chce zawalczyć o swoje zdrowie. Z tego powodu przejdzie na dietę. Kupi dietetyczne pieczywo i będzie je podjadać, ponieważ ma niewiele kalorii. I tu popełnia błąd, ponieważ 70% tego pieczywka to cukier. Pacjent z chorobą refluksową przełyku nie powinien jeść słodkich i tłustych potraw, które dają mu objawy choroby. Natomiast pacjent na oddziale kardiologii powinien unikać zieleniny, gdy właśnie ma dobierane leczenie przeciwkrzepliwe na tzw. starych lekach przeciwkrzepliwych (to dobre leki, a nazwa bierze się stąd, że są z nami już długo). Jeżeli masz wątpliwości, czy możesz coś zjeść, zapytaj o to swojego lekarza prowadzącego.