Choroba Alzheimera to choroba umysłu. W mózgu pacjenta chorującego na chorobę Alzheimera zachodzą zmiany, które sprawiają, że komórki mózgowe umierają. W komórkach mózgowych, czyli w neuronach, dochodzi do nadmiernego odkładania substancji, która występuje w nich naturalnie – ale w mniejszej ilości. Komórki mózgowe nie są w stanie sobie z nią poradzić i giną. Dochodzi do stopniowego umierania komórek, które odpowiadają za kolejne funkcje w naszym mózgu. Stopniowo tracimy zdolność do wykonywania złożonych zadań i skomplikowanego myślenia, a emocje, które doznajemy, stają się prostsze.

Choroba Alzheimera to choroba prostoty.

Rozumiejąc to, zdasz sobie sprawę, z jakimi problemami i wyzwaniami dnia codziennego boryka się pacjent, który na nią choruje. Ponieważ choroba Alzheimera jest chorobą z grupy otępień, charakterystyczne będą problemy intelektualne.

Kłopoty z nauką.

Przyswajanie nowych informacji i umiejętności będzie trudne. Z czasem, gdy choroba się rozwinie, pojawi się również problem z odtwarzaniem naszej wiedzy z pamięci. Nie jest jednak tak, że chory od razu traci pamięć. Pacjenci z chorobą Alzheimera początkowo z powodzeniem mogą samodzielnie mieszkać. Będą zapominać, ale nie gdzie mieszkają, lecz gdzie położyli pilot do telewizora. Pewnie zapomną, co też ich syn chciał, żeby zrobili i na którą się umawiali, ale to przecież zdarza się każdemu.

Później nauka nowych informacji będzie praktycznie zniesiona. Chory dowie się czegoś nowego, ale na krótko. Nie będzie potrafił przypomnieć sobie imion ludzi, których zna. Zapomni, jak dojść do sklepu, co właśnie robił i na jakiej ulicy mieszka.

Jeszcze później, gdy choroba się rozwinie, pacjent przestanie rozpoznawać nawet swoją rodzinę.

W tym momencie chcę Ci powiedzieć, czym jest „nauka nowych informacji”. Otóż to nie tylko nauka nowego języka, matematyka, nauka wiersza na pamięć czy przepisu na babkę piaskową. Nauka oznacza przyswajanie wiedzy, a żeby wiedzę przyswoić – trzeba ją zapamiętać. Różnych umiejętności uczymy się w różny sposób, czasem wykonując odpowiednie ruchy, a czasem powtarzając na głos słowa – ciągle jednak korzystamy z pamięci.

Utrata pozostałych zdolności intelektualnych.

Oznacza to, że pacjent będzie miał problemy z wykonywaniem zadań i wypełnianiem ról społecznych. Nie poradzi sobie ze złożonymi zadaniami w domu. Nie będzie potrafił zorganizować wyjazdu do krewnych. Początkowo problem z zadaniami będzie dotyczył kwestii względnie skomplikowanych, które normalnie wymagają tego, by na chwilę usiąść i się nad nimi zastanowić. Dlatego chory będzie samodzielny. W miarę postępu choroby będzie wymagał pomocy w zarządzaniu pieniędzmi i dbaniem o higienę osobista. Ubranie się będzie stanowiło problem. Będzie wykonywać proste zadania, np. poproszony pójdzie po kubek do kuchni lub potrzyma parasol, gdy będziesz wiązać buty. Gdy choroba będzie mocno zaawansowana, myślenie będzie prawie całkowicie zniesione.

Stajemy się prostsi emocjonalnie.

Pacjent z chorobą Alzheimera może stać się:

1. chwiejny emocjonalnie;
2. drażliwy;
3. apatyczny, czyli mieć poczucie nieprzeżywania uczuć;
4. oraz może doświadczyć prymitywizacji zachowań społecznych.

Wynika to z tego, że człowiek wyjściowo jest względnie agresywny. Mamy w genach walkę o dominację, jak to na zwierzęta przystało. W części czołowej naszego mózgu znajdują się obszary sprawiające, że kontrolujemy nasze emocje. Te obszary pozwalają nam tłumić złość i nie wpadać we wściekłość, gdy ktoś źle na nas spojrzy. One również padają ofiarą choroby Alzheimera. Stopniowo są coraz bardziej niszczone, przez c pacjent zachowuje się „prosto”.

Stajemy się prostsi, ale nie nieświadomi.

Pacjent chorujący na chorobę Alzheimera nie traci świadomości. Jest świadomy, ale może podejmować nieświadome decyzje, co wynika z zaburzeń pamięci. Gdy nie pamiętamy, na co i dlaczego mamy się decydować, ciężko uznać, że świadomie się na coś zdecydowaliśmy, np. na to, komu chcemy przesłać pieniądze.

Jak sprawdzić, czy członek mojej rodziny choruje na chorobę Alzheimera?

Przed udaniem się do lekarza, możesz przeprowadzić test MMSE. To test dotyczący zaburzeń poznawczych, pozwalający ocenić, czy u pacjenta występuje otępienie.

Dlaczego leczenie choroby Alzheimera jest nieefektywne?

Stosowane leczenie działa tylko przez pierwszych kilka miesięcy. Potem jego skuteczność drastycznie spada. Dzieje się tak, ponieważ leki nie hamują procesu niszczenia komórek w mózgu, lecz zwiększają ilość substancji, którą komórki potrzebują do porozumiewania się ze sobą. Jednak gdy komórki umierają, te, które pozostają, nie mają z czym się komunikować. Dlatego nasze możliwości intelektualne słabną.

W jaki sposób ustrzec się przed chorobą Alzheimera?

W dużym skrócie: używaj mózgu. Czytaj. Myśl. Skupiaj się na celu. Trenuj umysł. Wykonuj zadania. Bądź aktywny. Unikaj nawyków. Jeżeli do tej pory zawsze wiązałeś buty: najpierw prawy, potem lewy, teraz zrób odwrotnie. Piszesz lewą ręką? Naucz się pisać prawą. Zastanów się, jak wygląd kwestia Twoich rutynowych zachowań i spróbuj z nimi zawalczyć. Gdy poznajesz nowe informacje, w Twoim mózgu powstają dodatkowe połączenia między komórkami nerwowymi. Dzięki temu cieszysz się sprawnością intelektualną dłużej i w całej jej krasie.

Bo bycie zdrowym zaczynasz od dbania o siebie.